ánstemmen

1.

vt упіра́ць, падпіра́ць

2.

(sich)

(gegen A)

1) упіра́цца (у што-н.)

2) супраціўля́цца (чаму-н.), упа́рціцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)