ábkriegen

vt разм.

1) атры́мліваць сваю́ ча́стку

er hat eins ábgekriegt — яму́ папа́ла

2) здзіра́ць, зняць (з цяжкасцю)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)