Verbum

ішак, ‑а, м.

1. Свойскі асёл.

2. Лаянк. Пра ўпартага неразумнага чалавека.

[Азербайдж.]

ішачы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць, уласцівы ішаку. Ішачы голас.

ішачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Разм. Выконваць цяжкую, няўдзячную работу.

ішыяс, ‑у, м.

Захворванне сядалішчнага нерва.

[Ад грэч. ischias — таз, бядро.]

ішэмія, ‑і, ж.

Малакроўе органа ці асобнага яго ўчастка з-за абмежаванасці прытоку крыві пры закупорцы або спазмах артэрый.

[Грэч. ischō — затрымліваю і haima — кроў.]