ял, ‑а, м.
Спец. Суднавая рабочая і вучэбная вёсельна-парусная шлюпка з дзвюма, трыма і чатырма парамі вёсел.
[Ад гал. jol.]
ялавасць, ‑і, ж.
Часовая адсутнасць прыплоду ў самак сельскагаспадарчых жывёл (пераважна кароў).
ялавець, ‑ее; незак.
1. Быць у стане ялавасці.
2. Ляжаць аблогай, не апрацоўвацца. Надакучыла ялавець — рук чалавечых запрагла зямля. Скрыган.
ялавы, ‑ая, ‑ае.
1. Бясплодны, неаплоднены (пра самак сельскагаспадарчай жывёлы). Ялавая карова.
2. Зроблены з ялаўкі (у 2 знач.). Увайшоўшы ў хату, .. [Андрэй Данілавіч] адразу вызваліўся ад моцных ялавых ботаў. Ракітны.
ялавіна, ‑ы, ж.
Зямля, не араная некалькі гадоў запар; аблога. Юрась заараў ялавіну. Чорны. [Грушка:] — На вашай зямлі за вайну стала многа аблог ці, як кажуць у нас, ялавін. Пестрак.
ялавінны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ялавіны. Ялавіннае поле.
ялавіца, ‑ы, ж.
Ялавая карова; ялаўка. Карова Яўмена шэсць гадоў была ялавіцай, а на сёмы год узяла ды ацялілася. Жычка.
ялавічны, ‑ая, ‑ае.
1. Тое, што і ялавы (у 2 знач.). Ялавічныя халявы.
2. Які мае адносіны да ялавічыны; прыгатаваны з ялавічыны. Ялавічныя катлеты.
ялавічына, ‑а, ж.
Мяса каровы як ежа. Наварыць ялавічыны. ▪ Кавалак ялавічыны, што захапілі з сабою, пакідаючы абжытую друкарню на беразе дзікага возера, парэзалі на тонкія скрылікі. Карпаў.
ялаўка, ‑і, ДМ ялаўцы; Р мн. ялавак; ж.
1. Ялавая карова. Чорная карова-ялаўка насілася берагам, як ашалелая. Пташнікаў.
2. Спец. Скура каровы, якой больш за паўтара года; выраб з такой скуры.