Verbum

ют, ‑а, М юце, м.

Кармавая надбудова судна, дзе размяшчаюць жылыя, службовыя, а часам і грузавыя памяшканні.

[Гал. hut.]

ютавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на юце. Ютавы тэнт.

ютрань, ‑і, ж.

Ранішняя царкоўная служба. Плакала маці ў ютрані стоячы: — А не тым я саграшыла, Што сваіх дзяцей я спарадзіла. З нар.

юты, ‑аў.

Гіст. Германскае племя, якое жыло ў пачатку 1‑га тысячагоддзя н. э. на Ютландскім паўвостраве.

[Ням. Jüten.]