фу,
1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння кароткага гуку, які ўтвараецца пры тушэнні, ахаладжэнні чаго‑н.
2.
3. Ужываецца для выражэння стомленасці або палёгкі, задавальнення.
•••
фу,
1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння кароткага гуку, які ўтвараецца пры тушэнні, ахаладжэнні чаго‑н.
2.
3. Ужываецца для выражэння стомленасці або палёгкі, задавальнення.
•••
фуга, ‑і,
1. Паслядоўнае паўтарэнне адной музычнай тэмы некалькімі галасамі.
2. Музычны твор, заснаваны на такім паўтарэнні.
[Іт. fuga ад лац. fuga — бег, уцёкі.]
фугавальны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць для фугавання, прызначаны для яго.
фугаванне, ‑я,
фугаваны, ‑ая, ‑ае.
фугавацца, ‑гуецца;
фугаваць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе;
1. Стругаць фуганкам.
2. Выраўноўваць, раўняць паверхню дошак для падгонкі і склейвання.
3. Выраўноўваць па вышыні (зубы пілы).
[Ад ням. fugen — прыганяць, дапускаць.]
фугавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фугі.
фуганак, ‑нка,
Вялікі рубанак, прызначаны для чыставога стругання дошак, плоскіх паверхняў.
[Ад ням. Fugebank.]
фуганачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фуганка.