пшаніца, ‑ы, ж.
Хлебны злак, зерне якога ідзе на выраб белай мукі і другіх прадуктаў. Яравая пшаніца. Азімая пшаніца. // Зерне гэтага злака. Мех пшаніцы. Змалоць пшаніцу.
•••
Спаць як пшаніцу прадаўшы гл. спаць.
пшанічны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пшаніцы. Пшанічная салома. ▪ Як туман,.. мігаюць [лясы] за аўсяным і пшанічным полем. Чорны. // Зроблены, прыгатаваны з зерня пшаніцы. Пшанічная мука. Пшанічны хлеб. ▪ Віншаваць са шчасцем пойдуць маладых, Каравай пшанічны панясуць да іх. Кляўко.
пшанічышча, ‑а, н.
Поле, з якога сабраны ўраджай пшаніцы або на якім папярэдняй культурай была пшаніца.
пшык, ‑у, м.
Разм. Нічога, пустата. Максіму адразу кінулася ў вочы, што ад рэвалюцыйнага запалу Бляхара, якім ён так любіў фарсіць дома, застаўся адзін пшык. Машара.