нюанс, ‑у, м.
Адценне, нязначны пераход (колеру, гукаў). Нюансы сіняга колеру. Нюансы вымаўлення. ▪ Колькі сплыло гадоў, а я памятаю чысты голас хлопчыка да самых дробных нюансаў. «ЛіМ». // перан. Наогул адценне, тонкае адрозненне ў чым‑н. Нюансы настрою. ▪ Тонкім лірызмам, праўдзівасцю пачуцця, багаццем унутраных душэўных нюансаў вызначаюцца вершы Танка аб каханні. Бярозкін.
[Фр. nuance.]
нюансаванне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нюансаваць.
2. Сістэма нюансаў у музычным творы, жывапісе.
нюансавацца, ‑суецца; незак.
Зал. да нюансаваць.
нюансаваць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што і без дап.
Адцяняць, захоўваць ледзьве ўлоўныя пераходы, нюансы чаго‑н.
нюня, ‑і, м. і ж.
Разм. Плакса, ныцік. [Юзік] крыкнуў поўным ротам, смакуючы кожны гук: — Раз-маз-ня! Нюня!! Бядуля. [Пракоп:] — Не варты ён яе.. Ціхі ж вельмі. Нюня. Баранавых.
нюні,
У выразе: распусціць нюні гл. распусціць.
нюніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.
Разм. Надакучліва плакаць, ныць. — Які ты кволы, — сумна сказаў Светлячок. — Я, калі парэжуся або паб’юся, стараюся ні за што не нюніць. «Звязда».
нюх, ‑у, м.
1. Здольнасць да ўспрыняцця і адрознівання пахаў (адно з пяці знешніх пачуццяў). [Конь] хутка ўзяў нюхам дарогу і, весела пырхаючы, пайшоў роўна. Якімовіч. І верне пара аж у столь І смачным пахам нюх ласкоча. Крапіва.
2. перан. Чуццё, кемлівасць. Міхалка не адзін раз выбягаў на гэтую вуліцу і нюхам вясковага чалавека ўгадваў, што недалёка тут павінна быць поле. Колас. [Камбат:] — Старшына Шаплыкаў наогул мае схільнасць да розных пошукаў. У яго нюх — будзь здароў. Васілёнак.
•••
Ні за нюх (панюх) табакі — ні за што, дарэмна (загінуць, прапасці і пад.).
нюхальны, ‑ая, ‑ае.
1. Які служыць для нюху (у 1 знач.). Нюхальны нерв.
2. Прызначаны для нюхання. Нюхальны тытунь.
нюхальшчык, ‑а, м.
Разм. Той, хто нюхае тытунь, наркотыкі і пад.