Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

згаблявацца, ‑блюецца; зак.

Зняцца пры габляванні (пра верхні слой чаго‑н.).

згабляваць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Габлюючы, зняць верхні слой чаго‑н. Згабляваць няроўнасці. ▪ — Ідзі, Мікалай, мне тут у гэтай дошцы кант згаблюй — я збіваць пачну. Чорны.

згаблёўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да згаблявацца.

2. Зал. да згаблёўваць.

згаблёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да згабляваць.

згаварвацца,

гл. згаворвацца.

згаварыцца, ‑варуся, ‑ворышся, ‑верыцца; зак.

1. Дамовіцца адносна якіх‑н. дзеянняў; дагаварыцца. — Мы згаварыліся, — сказала адна [таварышка], — прыйсці пазней, чым казалі табе, каб ты мела час адпачыць. Чорны. — Мы свой «фэст» наладзім, — казаў Сцёпка, бо моладзь згаварылася пусціць канал якраз у гэты дзень, калі збярэцца народ каля «святога» калодзежа. Колас.

2. Дасягнуць узаемнага разумення, дагаднення. Калі эшалон даў гудок адпраўлення, я ўскочыў у тармазную будку і лёгка згаварыўся з вартавым, які хадзіў па платформе. Навуменка. — З табой мы ўсё роўна не згаворымся. Ідзі ты, Канькоў, лепей у кантору, ды баб агітуй. Асіпенка.

згаварыць, ‑вару, ‑ворыш, ‑верыць; зак., каго-што.

Разм. Прагаварыць, сказаць. Толькі ты згаворыш пацеры Над нядоляю маёй, Толькі вочы мае мацеры Затуманяцца слязой. Жылка.

згавор, ‑у, м.

Узаемная дамоўленасць, узаемнае пагадненне. Неяк сам сабою, без згавору, без папярэдняй падрыхтоўкі пачаўся мітынг. Галавач.

згаво́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад згаварыць.

2. безас. у знач. вык. згаво́рана. Ёсць дамоўленасць адносна чаго‑н.

згаворвацца і згаварвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да згаварыцца.