Verbum

ер, ‑а, м.

Даўнейшая назва літары «ь» (мяккі знак).

ерась, ‑і, ж.

1. Рэлігійная плынь, варожая догматам пануючай рэлігіі. Барацьба з ерассю. ▪ Беларускія кніжнікі XVI–XVII стст. перакладалі рэлігійныя творы на «простую»мову, але з аглядкай — не нарабіць бы памылак, не адысці б ад царкоўных канонаў, не ўпасці б у ерась. Шакун. // перан. Разм. Адступленне ад агульнапрынятых правіл, палажэнняў. Абвінаваціць у ерасі.

2. перан. Разм. Бязглуздзіца, лухта. Несці ерась.

[Ад грэч. háiresis — секта.]

еры, нескл., н.

Даўнейшая назва літары «ы».

ерэтык, ‑а, м.

Адступнік ад догматаў пануючай рэлігіі, паслядоўнік ерасі. Барацьба інквізіцыі з ерэтыкамі. // перан. Разм. Пра таго, хто адступае ад агульнапрынятых правіл, палажэнняў.

[Грэч. hairetikós.]

ерэтычка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да ерэтык.

ерэтычны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ерасі. Ерэтычныя думкі.