Verbum

вэ, нескл., н.

Назва літары «в».

вэдзгаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Брудзіць, пэцкаць.

вэксаледавец, ‑даўца, м.

Асоба, якая дае вэксаль.

вэксалетрымальнік, ‑а, м.

Уладальнік вэксаля.

вэксаль, ‑я, м.

Пісьмовае абавязацельства заплаціць каму‑н. пэўную суму грошай ва ўстаноўлены тэрмін. Заплаціць па вэксалю. Прад’явіць вэксаль.

[Ням. Wechsel.]

вэксальны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вэксаля. Вэксальнае абавязацельства. Вэксальны курс.

вэлюм, ‑у, м.

Кавалак тонкай празрыстай тканіны, прымацаваны да вянка або жаночага капелюша; з’яўляецца часткай жаночага шлюбнага (белы) або жалобнага (чорны) убору. Нявеста была як нявеста: у беласнежным вэлюме, з вянком, з букецікам белых красак на грудзях. Лынькоў. / у перан. ужыв. Два дні неба над пасёлкам было зацягнута хмарамі. Яны ахуталі шэрым вэлюмам вяршаліны гор. Бяганская.

[Іт. velo ад лац. velum — заслона.]

вэнджанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вэндзіць.

вэнджаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вэндзіць.

2. у знач. прым. Прыгатаваны вэнджаннем. Вэнджанае мяса. Вэнджаная каўбаса.

вэ́нджаніна, ‑ы, ж.

Вэнджаныя прадукты.