бі...,
Першая састаўная частка складаных слоў-тэрмінаў, якая паказвае наяўнасць двух прадметаў, прыкмет, абазначаных другой часткай тэрміна, напрыклад:
[Ад лац. bis — двойчы.]
бі...,
Першая састаўная частка складаных слоў-тэрмінаў, якая паказвае наяўнасць двух прадметаў, прыкмет, абазначаных другой часткай тэрміна, напрыклад:
[Ад лац. bis — двойчы.]
бібкалектар, ‑а,
Установа, якая атрымлівае і размяркоўвае паступіўшыя кнігі па падведамных арганізацыях; бібліятэчны калектар.
біблейны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і біблейскі.
біблейскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да Бібліі.
біблія, ‑і,
Зборнік «свяшчэнных кніг», якія змяшчаюць міфы і догматы іудзейскай і хрысціянскай рэлігій.
[Грэч. biblía — кнігі.]
бібліяграфічны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да бібліяграфіі.
бібліяграфія, ‑і,
1. Навуковае, сістэматызаванае апісанне кніг і іншых выданняў, зробленае па якой‑н. прыкмеце.
2. Спіс кніг і артыкулаў па якім‑н. пытанні, прадмеце.
3. Аддзел у часопісе або газеце, дзе змяшчаюцца рэцэнзіі або нататкі пра новыя кнігі.
[Ад грэч. biblíon — кніга і graphō — пішу.]
бібліялагічны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бібліялогіі.
бібліялогія, ‑і,
[Ад грэч. biblíon — кніга і logos — вучэнне.]
бібліяман, ‑а,
Чалавек, які захапляецца кнігамі, збіраннем іх.