Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

алавяннік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе рэчы з волава.

алавяны, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены з волава. На камодзе.. стаялі.. алавяныя з замыславатымі ўзорамі талеркі. Бядуля. Дзед Талаш наўперад набіў стрэльбу, усыпаў шчодрую порцыю пораху і на гэты раз залажыў у рулю круглую алавяную кулю. Колас.

2. Які складаецца з волава, мае ў сабе волава. Алавяныя зліткі. Алавяныя руды. Алавяная соль. // Звязаны са здабычай, апрацоўкай волава. Алавяны руднік. Алавяная прамысловасць.

3. Чым‑н. падобны да волава, такі, як у волава. Ночы свае недаспаныя Трэба скасіць і звязаць, Звезці снапы алавяныя, Працы палову аддаць. Танк. І зноў над вёскай плылі дні У чорных хмарах алавяных, Галечу ўсім няслі яны, Згрызоты новыя і раны. Броўка.

алагізм, ‑у, м.

Што‑н. нелагічнае, несумяшчальнае з лагічным мысленнем. // Стылістычны прыём разрыву лагічных сувязей у мове з мэтай камізму, іроніі і пад.

[Ад грэч. a — не‑, без- і logismos — разважанне.]

алагічнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць алагічнага.

алагічны, ‑ая, ‑ае.

Нелагічны, несумяшчальны з лагічным мысленнем.

аладка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Блінок, спечаны на патэльні звычайна з адной лыжкі цеста. Пячы аладкі.

алапат, ‑а, М ‑наце, м.

Урач, які ў процілегласць гамеапату прытрымліваецца звычайнай сістэмы лячэння. Назва дадзена гамеапатамі.

алапатычны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алапатыі. Алапатычныя сродкі лячэння.

алапатыя, ‑і, ж.

Устарэлая назва, дадзеная гамеапатамі звычайным (негамеапатычным) метадам лячэння.

[Ад грэч. allos — другі і pathos — пакута, хвароба.]

алатрапічны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Выкліканы, створаны алатропіяй.