...актны, ‑ая, ‑ае.
Другая частка складаных прыметнікаў, першая частка якіх лічэбнік, што паказвае на колькасць актаў.
...актны, ‑ая, ‑ае.
Другая частка складаных прыметнікаў, першая частка якіх лічэбнік, што паказвае на колькасць актаў.
акаваны, ‑ая, ‑ае.
акаваць, акую, акуеш, акуе, акуём, акуяце;
Абабіць металам што‑н.
акавіта, ‑ы,
1. Гарэлка, настоеная на карэннях.
2.
[З лац. aqua vitae — вада жыцця.]
акадэмізм, ‑у,
1. Чыста тэарэтычны кірунак у навуковай рабоце і навучанні, адарванасць іх ад практыкі, ад патрэб грамадскага жыцця.
2. Напрамак у выяўленчым мастацтве, які ўстанавіў пэўныя традыцыйныя правілы выкарыстання класічных узораў і супрацьстаяў рэалістычным кірунку ў мастацтве.
акадэмік, ‑а,
1. Вышэйшае вучонае званне, якое прысвойваецца буйнейшым вучоным, мастакам і пад.
2.
акадэміст, ‑а,
Прыхільнік акадэмізму (у 2 знач.).
акадэмічнасць, ‑і,
Уласцівасць акадэмічнага (у 3, 4 знач.); адарванасць ад практыкі, ад патрэб жыцця.
акадэмічны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да акадэміі.
2. Навучальны.
3. Які прытрымліваецца ўстаноўленых традыцый, канонаў у навуцы, мастацтве; уласцівы акадэмізму (у 2 знач.).
4.
•••
акадэмія, ‑і,
1. Вышэйшая дзяржаўная навуковая ўстанова, у задачу якой уваходзіць развіццё навук або мастацтваў.
2. Назва некаторых вышэйшых навучальных устаноў па спецыяльных галінах навукі.
•••
[Ад грэч. akademia — мясцовасць каля Афін, дзе была заснавана Платонам (4 ст. да н. э.) філасофская школа. Першапачаткова — назва міфічнага героя Акадэма.]