работадавец, ‑даўца,
Той, хто дае работу, наймае рабочую сілу.
работадавец, ‑даўца,
Той, хто дае работу, наймае рабочую сілу.
работадаўца, ‑ы,
Тое, што і работадавец.
работка, ‑і,
работнік, ‑а,
1. Чалавек, заняты работай; працаўнік.
2.
3. Той, хто абслугоўвае каго‑н. сваёй працай.
•••
работніца, ‑ы,
1.
2. Жанчына-рабочы.
•••
работнічак, ‑чка,
рабочы 1, ‑ага,
1. Асоба, якая стварае матэрыяльныя каштоўнасці, працуючы на прамысловым прадпрыемстве: а) у капіталістычным грамадстве — прадстаўнік эксплуатуемага класа, пазбаўлены сродкаў вытворчасці; пралетарый; б) у сацыялістычным грамадстве — працоўны чалавек, што прафесійна займаецца вытворчай працай і належыць да рабочага класа, які з’яўляецца кіруючай сілай дзяржавы і валодае агульнанароднай уласнасцю на сродкі вытворчасці.
2. Той, хто працуе па найму.
рабочы 2, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рабочага 1, рабочых, належыць ім.
2. Які жыве з работы сваіх рук, які з’яўляецца рабочым 1; працоўны.
3. Які выконвае карысную работу; які выкарыстоўваецца для карыснай работы (пра жывёл).
4. Які робіць карысную работу, карыснае дзеянне (пра механізм, яго часткі).
5. Які мае адносіны да работы (у 1, 2 і 4 знач.).
•••
рабро, ‑а;
1. Дугападобная вузкая косць, якая ідзе ад хрыбетніка да грудной косці.
2. Частка каркаса якога‑н. збудавання, прадмета, часцей выгнутая.
3. Лінія перасячэння дзвюх плоскасцей.
•••
раброн, ‑а,
Старадаўняя жаночая сукенка з крыналінам.
[Фр. roberonde.]
рабрына, ‑ы,