обер-кандуктар, ‑а, м.
Уст. Галоўны кандуктар. — Тут, на Новым Свеце, — гэта за чыгункаю — ёсць обер-кандуктар. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)