іта́ла-турэ́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іта́ла-турэ́цкі іта́ла-турэ́цкая іта́ла-турэ́цкае іта́ла-турэ́цкія
Р. іта́ла-турэ́цкага іта́ла-турэ́цкай
іта́ла-турэ́цкае		 іта́ла-турэ́цкага іта́ла-турэ́цкіх
Д. іта́ла-турэ́цкаму іта́ла-турэ́цкай іта́ла-турэ́цкаму іта́ла-турэ́цкім
В. іта́ла-турэ́цкі (неадуш.)
іта́ла-турэ́цкага (адуш.)		 іта́ла-турэ́цкую іта́ла-турэ́цкае іта́ла-турэ́цкія (неадуш.)
іта́ла-турэ́цкіх (адуш.)
Т. іта́ла-турэ́цкім іта́ла-турэ́цкай
іта́ла-турэ́цкаю		 іта́ла-турэ́цкім іта́ла-турэ́цкімі
М. іта́ла-турэ́цкім іта́ла-турэ́цкай іта́ла-турэ́цкім іта́ла-турэ́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)