і́сціна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. і́сціна і́сціны
Р. і́сціны і́сцін
Д. і́сціне і́сцінам
В. і́сціну і́сціны
Т. і́сцінай
і́сцінаю		 і́сцінамі
М. і́сціне і́сцінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)