іонаабме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іонаабме́нны іонаабме́нная іонаабме́ннае іонаабме́нныя
Р. іонаабме́ннага іонаабме́ннай
іонаабме́ннае		 іонаабме́ннага іонаабме́нных
Д. іонаабме́ннаму іонаабме́ннай іонаабме́ннаму іонаабме́нным
В. іонаабме́нны (неадуш.)
іонаабме́ннага (адуш.)		 іонаабме́нную іонаабме́ннае іонаабме́нныя (неадуш.)
іонаабме́нных (адуш.)
Т. іонаабме́нным іонаабме́ннай
іонаабме́ннаю		 іонаабме́нным іонаабме́ннымі
М. іонаабме́нным іонаабме́ннай іонаабме́нным іонаабме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)