індывідуальна-працо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. індывідуальна-працо́ўны індывідуальна-працо́ўная індывідуальна-працо́ўнае індывідуальна-працо́ўныя
Р. індывідуальна-працо́ўнага індывідуальна-працо́ўнай
індывідуальна-працо́ўнае		 індывідуальна-працо́ўнага індывідуальна-працо́ўных
Д. індывідуальна-працо́ўнаму індывідуальна-працо́ўнай індывідуальна-працо́ўнаму індывідуальна-працо́ўным
В. індывідуальна-працо́ўны (неадуш.)
індывідуальна-працо́ўнага (адуш.)		 індывідуальна-працо́ўную індывідуальна-працо́ўнае індывідуальна-працо́ўныя (неадуш.)
індывідуальна-працо́ўных (адуш.)
Т. індывідуальна-працо́ўным індывідуальна-працо́ўнай
індывідуальна-працо́ўнаю		 індывідуальна-працо́ўным індывідуальна-працо́ўнымі
М. індывідуальна-працо́ўным індывідуальна-працо́ўнай індывідуальна-працо́ўным індывідуальна-працо́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)