інакулі́раванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
інакулі́раванне | |
інакулі́равання | |
інакулі́раванню | |
інакулі́раванне | |
інакулі́раваннем | |
інакулі́раванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)