ідыямарфі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ідыямарфі́чны ідыямарфі́чная ідыямарфі́чнае ідыямарфі́чныя
Р. ідыямарфі́чнага ідыямарфі́чнай
ідыямарфі́чнае		 ідыямарфі́чнага ідыямарфі́чных
Д. ідыямарфі́чнаму ідыямарфі́чнай ідыямарфі́чнаму ідыямарфі́чным
В. ідыямарфі́чны (неадуш.)
ідыямарфі́чнага (адуш.)		 ідыямарфі́чную ідыямарфі́чнае ідыямарфі́чныя (неадуш.)
ідыямарфі́чных (адуш.)
Т. ідыямарфі́чным ідыямарфі́чнай
ідыямарфі́чнаю		 ідыямарфі́чным ідыямарфі́чнымі
М. ідыямарфі́чным ідыямарфі́чнай ідыямарфі́чным ідыямарфі́чных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)