ігнарава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| ігнарава́нне | |
| ігнарава́ння | |
| ігнарава́нню | |
| ігнарава́нне | |
| ігнарава́ннем | |
| ігнарава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)