іглано́гія
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
іглано́гія | |
іглано́гіх | |
іглано́гім | |
іглано́гіх | |
іглано́гімі | |
іглано́гіх |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)