ібіко́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ібіко́н | ібіко́ны | |
| ібіко́на | ібіко́наў | |
| ібіко́ну | ібіко́нам | |
| ібіко́н | ібіко́ны | |
| ібіко́нам | ібіко́намі | |
| ібіко́не | ібіко́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)