э́фа

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. э́фа э́фы
Р. э́фы э́ф
Д. э́фе э́фам
В. э́фу э́ф
Т. э́фай
э́фаю		 э́фамі
М. э́фе э́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)