эпіта́фія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эпіта́фія эпіта́фіі
Р. эпіта́фіі эпіта́фій
Д. эпіта́фіі эпіта́фіям
В. эпіта́фію эпіта́фіі
Т. эпіта́фіяй
эпіта́фіяю		 эпіта́фіямі
М. эпіта́фіі эпіта́фіях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)