эпілепты́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| эпілепты́чка | эпілепты́чкі | |
| эпілепты́чкі | эпілепты́чак | |
| эпілепты́чцы | эпілепты́чкам | |
| эпілепты́чку | эпілепты́чак | |
| эпілепты́чкай эпілепты́чкаю |
эпілепты́чкамі | |
| эпілепты́чцы | эпілепты́чках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)