эпікурэ́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эпікурэ́ец эпікурэ́йцы
Р. эпікурэ́йца эпікурэ́йцаў
Д. эпікурэ́йцу эпікурэ́йцам
В. эпікурэ́йца эпікурэ́йцаў
Т. эпікурэ́йцам эпікурэ́йцамі
М. эпікурэ́йцу эпікурэ́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)