эпіграматы́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эпіграматы́ст эпіграматы́сты
Р. эпіграматы́ста эпіграматы́стаў
Д. эпіграматы́сту эпіграматы́стам
В. эпіграматы́ста эпіграматы́стаў
Т. эпіграматы́стам эпіграматы́стамі
М. эпіграматы́сце эпіграматы́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)