эпігенеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эпігенеты́чны эпігенеты́чная эпігенеты́чнае эпігенеты́чныя
Р. эпігенеты́чнага эпігенеты́чнай
эпігенеты́чнае		 эпігенеты́чнага эпігенеты́чных
Д. эпігенеты́чнаму эпігенеты́чнай эпігенеты́чнаму эпігенеты́чным
В. эпігенеты́чны (неадуш.)
эпігенеты́чнага (адуш.)		 эпігенеты́чную эпігенеты́чнае эпігенеты́чныя (неадуш.)
эпігенеты́чных (адуш.)
Т. эпігенеты́чным эпігенеты́чнай
эпігенеты́чнаю		 эпігенеты́чным эпігенеты́чнымі
М. эпігенеты́чным эпігенеты́чнай эпігенеты́чным эпігенеты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)