эпентэты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эпентэты́чны эпентэты́чная эпентэты́чнае эпентэты́чныя
Р. эпентэты́чнага эпентэты́чнай
эпентэты́чнае		 эпентэты́чнага эпентэты́чных
Д. эпентэты́чнаму эпентэты́чнай эпентэты́чнаму эпентэты́чным
В. эпентэты́чны (неадуш.)
эпентэты́чнага (адуш.)		 эпентэты́чную эпентэты́чнае эпентэты́чныя (неадуш.)
эпентэты́чных (адуш.)
Т. эпентэты́чным эпентэты́чнай
эпентэты́чнаю		 эпентэты́чным эпентэты́чнымі
М. эпентэты́чным эпентэты́чнай эпентэты́чным эпентэты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)