эмпірэ́й
‘ва ўяўленні грэкаў - самая высокая частка неба’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| эмпірэ́й | |
| эмпірэ́я | |
| эмпірэ́ю | |
| эмпірэ́й | |
| эмпірэ́ем | |
| эмпірэ́і |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)