эклесіялагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эклесіялагі́чны эклесіялагі́чная эклесіялагі́чнае эклесіялагі́чныя
Р. эклесіялагі́чнага эклесіялагі́чнай
эклесіялагі́чнае		 эклесіялагі́чнага эклесіялагі́чных
Д. эклесіялагі́чнаму эклесіялагі́чнай эклесіялагі́чнаму эклесіялагі́чным
В. эклесіялагі́чны (неадуш.)
эклесіялагі́чнага (адуш.)		 эклесіялагі́чную эклесіялагі́чнае эклесіялагі́чныя (неадуш.)
эклесіялагі́чных (адуш.)
Т. эклесіялагі́чным эклесіялагі́чнай
эклесіялагі́чнаю		 эклесіялагі́чным эклесіялагі́чнымі
М. эклесіялагі́чным эклесіялагі́чнай эклесіялагі́чным эклесіялагі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)