экзэгеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экзэгеты́чны экзэгеты́чная экзэгеты́чнае экзэгеты́чныя
Р. экзэгеты́чнага экзэгеты́чнай
экзэгеты́чнае		 экзэгеты́чнага экзэгеты́чных
Д. экзэгеты́чнаму экзэгеты́чнай экзэгеты́чнаму экзэгеты́чным
В. экзэгеты́чны (неадуш.)
экзэгеты́чнага (адуш.)		 экзэгеты́чную экзэгеты́чнае экзэгеты́чныя (неадуш.)
экзэгеты́чных (адуш.)
Т. экзэгеты́чным экзэгеты́чнай
экзэгеты́чнаю		 экзэгеты́чным экзэгеты́чнымі
М. экзэгеты́чным экзэгеты́чнай экзэгеты́чным экзэгеты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)