экзаге́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экзаге́нны экзаге́нная экзаге́ннае экзаге́нныя
Р. экзаге́ннага экзаге́ннай
экзаге́ннае
экзаге́ннага экзаге́нных
Д. экзаге́ннаму экзаге́ннай экзаге́ннаму экзаге́нным
В. экзаге́нны (неадуш.)
экзаге́ннага (адуш.)
экзаге́нную экзаге́ннае экзаге́нныя (неадуш.)
экзаге́нных (адуш.)
Т. экзаге́нным экзаге́ннай
экзаге́ннаю
экзаге́нным экзаге́ннымі
М. экзаге́нным экзаге́ннай экзаге́нным экзаге́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)