эквіпатэнцыя́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эквіпатэнцыя́льны эквіпатэнцыя́льная эквіпатэнцыя́льнае эквіпатэнцыя́льныя
Р. эквіпатэнцыя́льнага эквіпатэнцыя́льнай
эквіпатэнцыя́льнае		 эквіпатэнцыя́льнага эквіпатэнцыя́льных
Д. эквіпатэнцыя́льнаму эквіпатэнцыя́льнай эквіпатэнцыя́льнаму эквіпатэнцыя́льным
В. эквіпатэнцыя́льны (неадуш.)
эквіпатэнцыя́льнага (адуш.)		 эквіпатэнцыя́льную эквіпатэнцыя́льнае эквіпатэнцыя́льныя (неадуш.)
эквіпатэнцыя́льных (адуш.)
Т. эквіпатэнцыя́льным эквіпатэнцыя́льнай
эквіпатэнцыя́льнаю		 эквіпатэнцыя́льным эквіпатэнцыя́льнымі
М. эквіпатэнцыя́льным эквіпатэнцыя́льнай эквіпатэнцыя́льным эквіпатэнцыя́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)