эквіафі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эквіафі́нны эквіафі́нная эквіафі́ннае эквіафі́нныя
Р. эквіафі́ннага эквіафі́ннай
эквіафі́ннае		 эквіафі́ннага эквіафі́нных
Д. эквіафі́ннаму эквіафі́ннай эквіафі́ннаму эквіафі́нным
В. эквіафі́нны (неадуш.)
эквіафі́ннага (адуш.)		 эквіафі́нную эквіафі́ннае эквіафі́нныя (неадуш.)
эквіафі́нных (адуш.)
Т. эквіафі́нным эквіафі́ннай
эквіафі́ннаю		 эквіафі́нным эквіафі́ннымі
М. эквіафі́нным эквіафі́ннай эквіафі́нным эквіафі́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)