шыбава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| шыбава́нне | шыбава́нні | |
| шыбава́ння | шыбава́нняў | |
| шыбава́нню | шыбава́нням | |
| шыбава́нне | шыбава́нні | |
| шыбава́ннем | шыбава́ннямі | |
| шыбава́нні | шыбава́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)