шчы́рнік
‘чулы; спагадлівы’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шчы́рнік | шчы́рнікі | |
| шчы́рніка | шчы́рнікаў | |
| шчы́рніку | шчы́рнікам | |
| шчы́рніка | шчы́рнікаў | |
| шчы́рнікам | шчы́рнікамі | |
| шчы́рніку | шчы́рніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)