шчыраду́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шчыраду́шнік | шчыраду́шнікі | |
| шчыраду́шніка | шчыраду́шнікаў | |
| шчыраду́шніку | шчыраду́шнікам | |
| шчыраду́шніка | шчыраду́шнікаў | |
| шчыраду́шнікам | шчыраду́шнікамі | |
| шчыраду́шніку | шчыраду́шніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)