шчыраду́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчыраду́шнік шчыраду́шнікі
Р. шчыраду́шніка шчыраду́шнікаў
Д. шчыраду́шніку шчыраду́шнікам
В. шчыраду́шніка шчыраду́шнікаў
Т. шчыраду́шнікам шчыраду́шнікамі
М. шчыраду́шніку шчыраду́шніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)