шчаслі́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчаслі́ўшчык шчаслі́ўшчыкі
Р. шчаслі́ўшчыка шчаслі́ўшчыкаў
Д. шчаслі́ўшчыку шчаслі́ўшчыкам
В. шчаслі́ўшчыка шчаслі́ўшчыкаў
Т. шчаслі́ўшчыкам шчаслі́ўшчыкамі
М. шчаслі́ўшчыку шчаслі́ўшчыках

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)