шчаслі́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчаслі́вец шчаслі́ўцы
Р. шчаслі́ўца шчаслі́ўцаў
Д. шчаслі́ўцу шчаслі́ўцам
В. шчаслі́ўца шчаслі́ўцаў
Т. шчаслі́ўцам шчаслі́ўцамі
М. шчаслі́ўцу шчаслі́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)