шчабяту́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шчабяту́н | шчабетуны́ | |
| шчабетуна́ | шчабетуно́ў | |
| шчабетуну́ | шчабетуна́м | |
| шчабетуна́ | шчабетуно́ў | |
| шчабетуно́м | шчабетуна́мі | |
| шчабетуне́ | шчабетуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)