штурха́ч
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| штурха́ч | штурхачы́ | |
| штурхача́ | штурхачо́ў | |
| штурхачу́ | штурхача́м | |
| штурхача́ | штурхачо́ў | |
| штурхачо́м | штурхача́мі | |
| штурхачу́ | штурхача́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)