шпількава́ць
‘шпількаваць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| шпільку́ю | шпільку́ем | |
| шпільку́еш | шпільку́еце | |
| шпільку́е | шпільку́юць | |
| Прошлы час | ||
| шпількава́ў | шпількава́лі | |
| шпількава́ла | ||
| шпількава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| шпільку́й | шпільку́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| шпільку́ючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)