шны́парнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шны́парнік | шны́парнікі | |
| шны́парніка | шны́парнікаў | |
| шны́парніку | шны́парнікам | |
| шны́парніка | шны́парнікаў | |
| шны́парнікам | шны́парнікамі | |
| шны́парніку | шны́парніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)