шматуко́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шматуко́сны шматуко́сная шматуко́снае шматуко́сныя
Р. шматуко́снага шматуко́снай
шматуко́снае		 шматуко́снага шматуко́сных
Д. шматуко́снаму шматуко́снай шматуко́снаму шматуко́сным
В. шматуко́сны (неадуш.)
шматуко́снага (адуш.)		 шматуко́сную шматуко́снае шматуко́сныя (неадуш.)
шматуко́сных (адуш.)
Т. шматуко́сным шматуко́снай
шматуко́снаю		 шматуко́сным шматуко́снымі
М. шматуко́сным шматуко́снай шматуко́сным шматуко́сных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)