шваргану́ць

‘ударыць каго-небудзь (шваргануць каго-небудзь і каму-небудзь); прашмыгнуць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шваргану́ шварганё́м
2-я ас. шваргане́ш шварганяце́
3-я ас. шваргане́ шваргану́ць
Прошлы час
м. шваргану́ў шваргану́лі
ж. шваргану́ла
н. шваргану́ла
Загадны лад
2-я ас. шваргані́ шваргані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шваргану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)