шаўцава́ць

‘быць шаўцом’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шаўцу́ю шаўцу́ем
2-я ас. шаўцу́еш шаўцу́еце
3-я ас. шаўцу́е шаўцу́юць
Прошлы час
м. шаўцава́ў шаўцава́лі
ж. шаўцава́ла
н. шаўцава́ла
Загадны лад
2-я ас. шаўцу́й шаўцу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шаўцу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)